21-asr...

21-asr taraqqiyot asri deydi kopchilik. Lekin bu faqatgina taraqqiyot asri bolibgina qolmay, insoniyatni tanazzulga yetaklayotgan asr hamdir.

Kopchilikda nimaga degan savol tug’ilishi mumkin. To’g’ri bu asrda eng songgi nanotexnologiyqlar yaratilgan bolishi mumkin ammo, kim bu asrda inson qadri yo’qolmadi deya oladi. Hozirning o’zida ushbu postni o’qiyotgan bloggerlarga bu gaplar balandparvoz gaplar bo’lib tuyulishi mumkin.

Bu gaplarni asoslab berishim mumkin.Har birimiz xiyobonlarga borib turamiz. Ammo ba’zi holatlarda xiyobonlarda odob doirasidan chetga chiqib har xil holatlarda turgan yoshlarni ko’ramiz. Kim uchundir bu oddiy holdek tuyuladi. Lekin 20-40 yil avval shu holatda ko’chalarda bunday bemazagarchilikka yo’l qo’yilarmidi?

Bu bir misol xolos. Ammo bunaqa misollardan ko’plab uchratish mukin.

Men bu postni yozishdan oldin koplab internet kafelarini ko’zdan kechirdim(play-station shaxobchalarini asosan). Bu yerlarda hatto maktab o’quvchilarini ham uchratish mumkin. Ular hozir yoshlarimiz o’rtasidq ommalashgan kalyan(chilim)ni shunaqangi mahorat bilan chekishmoqdaki nafaqat chakishmoqda balki tayorlabham bermoqda ulardan yoshini sorasam biri 14 biri 16 , ko’rib hayratdan yoqa ushlaysan kishi. Bu ham bir oddiy misol.

Bu shunchaki oddiy bir misollardan biri...

Jahon miqyosida oladigan bo’lsak, OITS kasalligi buning yorqin dalilidir. O’ylab ko’radigan bo’sak, bu kasallik qayerdqn keladi??? Bu kasallik insonlarning ma’nan, ahloqan buzuqligidan emasmikan? Bu kasallik tarqalish sababi aynan shular. Bunga nima deysiz?

Muammolarni gapiradigan bo’lsak ularning oxiri yo’ q. Ammo ularning yechimini topish eng muhimidir. Yechim har bir insonning o’zida, qalbidadir. Har bir inson bu muammolarga befarq qaramasligi, ularni meni oldimda bo’lmayaptiku deb pisand qilmasligi kerak. Axir ogohlik-davr talabi.